haritası olmayan yollar üzerinde giderken motorumla, hız limitini aşmışım.
kimliği belli olmayan birine çarpmış, ağır yaralamışım.
yüzünü gördüğümde dehşet içindeydi ruhum.
çünkü karşımdaki duran beden benimdi.
ve benim hayatım basitti.
basite indirgenmişken hayatlar, zorluklarla karşılaşınca ortalık hep karışıyor.
yada akışını bozan şeylerle.
tam bu bozukluğa alışıyor derken, arada bir eski düzenine baktığında yenisi kıskanır ve atar seni üzerinden. Sonuç: o seni atarken üzerinden, sen hız limitini aşmışsındır ve çarpmışsındır kendine.
belkide daha iyidir kendi kendini yaralamak.
bir başkası yüzünden yaralanmaktansa.
rouge
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder